De heg werd langzaam groener. De bomen kleurden wit en roze. De pimpelmees scharrelt rond, op zoek naar takjes voor het nestje dat ze aan het bouwen is.
De lente is begonnen en de dagen worden warmer. Het onkruid heb ik gewied, de bloemzaadjes geplant.
Echt groene vingers heb ik niet. Maar buiten zijn is wel één van de dingen die ik het liefst doe. Vogels, bijen, insecten die over de grond scharrelen: ik kan er uren naar kijken. Het geeft me rust.
Als ik me verdrietig of onrustig voel, is naar buiten gaan één van de beste dingen die ik voor mezelf kan doen. Een wandeling maken, of soms gewoon maar een beetje zitten en zien wat er om me heen gebeurt.
In gedachten ga ik terug naar mijn kindertijd. Waar we in de zomer hutten maakten van gedroogd gras. Langs de rivier en de weiden fietsten en bramen plukten. We in de herfst boswandelingen maakten met de honden. Ik onderzoek deed in de struiken en slootjes, of liggend op het gras, naast de vijver waar de kikkers in de laatste zonnestralen lagen op te warmen.
Natuur was er altijd al voor mij.
En ondanks die aandacht voor het groen om me heen, was dit het eerste jaar dat het me opviel dat de boom in de tuin in het voorjaar witte bloesem heeft. De afgelopen weken heb ik vaak voor het raam gestaan en gedacht: rode bessen in de zomer, dat weet ik, maar witte bloesem?
Het zijn van die dingen die je enkel ziet, als je er de tijd voor neemt, zo luidt de titel van een boek van Haemin Sumin. En pas nu ik het boek er even bij pak om te zien wat de exacte naam van de schrijver is, zie ik dat er op de kaft van dat boek een witte boom staat. Grappig.
Groen = rust
Juist nu we minder naar buiten kunnen, merken we hoe fijn het is om buiten te zijn. In de buurt zie ik meer mensen buiten sporten en wandelen dan ooit. Niet zo gek, want de natuur helpt stress te verlagen, gevoelens van angst en onrust in te dammen, en verbetert je stemming.
Nu is het ook weer niet de bedoeling om massaal de bossen en parken in te trekken. Maar dat hoeft ook niet: bij een blokje om is er genoeg te beleven, als je er maar aandacht voor hebt. Het zijn namelijk de gewone en eenvoudige dingen die er toe doen. Zoals die boom voor mijn huis die wit blijkt te zijn in het voorjaar.
Gebruik deze tijd om jezelf meer rust te geven door aandacht te geven aan de simpele dingen. Dat kan een wandeling buiten zijn. Het verzorgen van de planten in je tuin of in de vensterbank. De natuur in huis halen is altijd een goed idee.
Simpele dingen
Niet alleen de natuur geeft rust, er zijn natuurlijk legio dingen te bedenken. Juist in deze tijd kan een dagelijks belletje naar je ouders of grootouders rust geven. Een helpende hand toesteken. Met aandacht de hond uit laten, in plaats van deze voort te trekken terwijl je zelf op je mobiel staart. Iets nieuws leren. Of gewoon even niks doen, een beetje lummelen.
One size doesn’t fit all. Rustgevende activiteiten zijn echter altijd dingen die je in staat stellen te verbinden met wie je werkelijk bent. Met je verlangens en gevoelens – die door de drukte van het leven maar al te gemakkelijk ondersneeuwen. Het zijn activiteiten die je blij en tevreden maken. En bovenal: het kan dus iets heel simpels zijn.
Uiteindelijk willen we in de laatste dagen van ons leven allemaal terugkijken op een zinvol leven. En ik geloof dat we dat alleen kunnen bereiken door voldoende rust in ons dagelijks leven, waardoor we de ruimte krijgen om te leven zoals we dat wensen.
